Nota bene op Goede Vrijdag was ik uitgenodigd in de studio van NPO Radio 1 om als zangeres een kwartiertje te komen meepraten over de feestdagen en de vraag of het tijd zou zijn om de nationale christelijke (tweede) feestdagen af te schaffen en plaats te maken voor andere culturele en nationale vrije dagen, die net zoveel bestaansrecht hebben. Een leuke vraag, en een interessant gesprek met een (niet kerkelijke) historicus en een ondernemer erbij volgde. Dingen hoefden niet op de spits te worden gedreven, gelukkig. Ik merkte dat vrijheid en tolerantie voor ons allemaal belangrijk blijven, hoe het culturele en politieke landschap ook is.
Wist je dat veel musici en zangers die in kerken optreden elk jaar niet alleen rond Kerst, maar ook zeker rond Pasen een enorme druktepiek kennen? Niet eerlijk verdeeld qua stress, maar voor mij absoluut een tijd om mij onder te dompelen in bezinning, in het vieren & verbinden met elkaar, en in de prachtige muziek natuurlijk. Ik heb samengewerkt met hele hele goede muzikanten en zangers. Als zangeres en instrumentalist ben ik daarom een dankbaar mens.
Ik kijk terug op de maanden maart en april met optredens door heel Nederland. Sinds corona heb ik dat niet meer meegemaakt.
Ik denk aan de GZB-dag op 18 maart die het groots aanpakten in de Midden Nederland Hallen, en aan het optreden voor de kleinere stichting Tamar Korat in Amersfoort die net zo belangrijk werk doet. De grote podia en volle zalen van Adrian Snell’s The Passion Tourconcerten (met hobo als primeur!), en met de prachtige liederen van Mannenkoor Stereo Genemuiden. De pittoreske Engelse kerk in hartje Begijnhof Amsterdam én de drie diensten in de gevangenis PI Zwolle met mijn Sisters Vocal Group. Met de mooie diensten rond Pasen, waarvan eentje in een heuse stal met kippen in Zunderdorp. En na Pasen een compleet andere setting (maar zo leuk) bij de opera Dido & Aeneas met de Volharding Valkenswaard. Op 19 en 22 april een besloten herdenking, én ’s avonds het spetterende Oranjeconcert van Rijssens Mannenkoor & de Twentezangers. En op 4 mei in vol ornaat met het Randstedelijk Mannenkoor en Double 2 in Brielle.
Je bereid je als zanger lang voor, maar het gaat zo snel voorbij. Hoe veel je ook doet. Ik bedacht vandaag om op te schrijven hoe blij ik word van optreden, en dat ik erbij ben op het magische moment dat mensen geraakt worden door klanken, door een woord of sfeer. Door zoals nu stil te staan bij waar ik ben geweest. Soms door extra lang voor te bereiden, zoals met mijn Sisters Vocal Group. We hebben een Oekraïense dame met Sisters meegenomen. Zij zong prachtig en zonder inhouden het Groot is Uw trouw O Heer, in het Oekraïens en daarna dwars door onze samenzang heen. Ik verstond er niets van, maar ze was op dat moment ontegenzeggelijk met ons verbonden. Ik moest denken aan het bericht van een paar maanden terug waarin verteld werd hoe de fanfareleden van toen nu aan het front de soldaten op proberen te vrolijken met hun muziek. Juist waar polarisatie is, waar oorlog dreigt, daar kan muziek voor verbinding zorgen en het hart lichter maken. Ik kijk uit naar de komende concerten, want wie heeft dat niet nodig?
